Na początku wypadku jednostka sterująca aktywuje paliwo generatora gazu, aby szybko napełnić poduszkę powietrzną wypełnioną azotem lub innymi gazami przechowywanymi w tkaninowej poduszce – poduszka powietrzna jest zwykle przechowywana w małej komorze w uchwycie kierownicy lub desce rozdzielczej. Czujnik sterujący poduszką powietrzną wykrywa ruch pasażera pojazdu podczas uderzenia i ostrzega jednostkę sterującą, powodując eksplozję, która nadmuchuje poduszkę, która pochłania energię uderzenia.
Problemy związane z nowoczesnymi poduszkami powietrznymi wynikają z tego, że ich materiałowe podstawy nie nadają się do produkcji bez gumowania, ze względu na brak właściwości mechanicznych niezbędnych do magazynowania, rozwijania i pochłaniania energii uderzenia pasażera podczas zderzenia samochodowego. Ponadto tkanina musi zachować swoją elastyczność i sztywność po uderzeniu, aby działać jako bariera zapobiegająca bezpośredniemu uderzeniu zdeformowanych drzwi w pasażera.
Materiał podejmuje to wyzwanie, tworząc tkaninę bazową poduszki powietrznej o wysokim poziomie wydłużenia i wytrzymałości na rozciąganie, ale o niskiej twardości , uzyskano przy użyciu przędzy wielowłóknowej o wysokim stopniu rozdrobnienia, przeplatanej w kierunku osnowy i wątku przed obróbką w celu zminimalizowania skurczu po tkaniu.

Tkanina szczotkowana TPU na namioty o grubości 5–1050 cm